Verhaal van Femke en Inez, taalopdracht

Rianne vertelt: Toen ik mijn moeder kwijt raakte……..


Ik liep met mijn moeder door de stad. Bij een sportzaak bleef ik heel lang staan om naar de kleurige sportkleding te kijken die in de etalage lag. Toen ik weer om mee heen keek zag ik mijn moeder niet meer staan.Ik riep: Mama! Mama! Waar ben je gebleven! Ik keek naar alle kanten en zag haar nog niet. Na een paar minuten zoeken raakte ik in paniek en begon kei- kei hard te huilen. Er kwam een man naar me toe. “Nou, nou “ zei hij en streek me over mijn haar “vertel het maar, wat is er aan de hand?” “Ik ben mijn moeder kwijt”snikte ik. “Waar heb je haar voor het laatst gezien ? “vroeg de man, die grijs haar had en een vriendelijk gezicht, als van een opa, terwijl hij zijn hand in zijn zak stak “Wil je een snoepje ?”Ik snikte nog wat na. De man grabbelde verder in zijn zak en …haalde er een zakdoek uit. Geen snoepje. Ik wachtte. Toen haalde de man een stuk touw uit zijn zak. Hij deed net of hij nog door zocht en pakte me opeens bij mijn bovenarm. Hij deed me pijn Ik stond stijf van schrik, kon me niet bewegen en keek de man aan. Die bond het touw om mijn armen. Ik probeerde nog los te komen toen hij mijn armen vastbond, maar het was te laat.Ik probeerde te schreeuwen, maar toen ik mijn mond open deed kreeg ik de zakdoek omgebonden. Ik kokhalsde, de stof voelde ruw in mijn mond. Ik probeerde nog geluid te maken. Toen zei de man “Nou hou je op met schreeuwen anders gooi ik je in de gracht“ Ik maakte een soort gorgelend geluid.Gooi me maar in de gracht dacht ik Alles beter dan dit! Hoewel, hoe moest ik zwemmen als mijn handen gebonden waren ? Opeens hoorde ik een enorm gebrul: Mijn moeder kwam eraan. Haar gezicht was verwrongen van boosheid, ze leek een halve meter groter dan straks en ze was zo boos als ik haar nog nooit gezien had. “Blijf met je vuile poten van mijn dochter af “ brieste ze, duwde de man met de tas nog in haar hand met een zet omver en daar ging hij, de gracht in. Ze keek me aan, sloeg haar armen om me heen en zei “Kindje toch” Terwijl ze de zakdoek los knoopte bleef ze dat maar zeggen: “Kindje toch, kindje toch”

Toen we naar beneden keken zagen we de man watertrappelen en hoorden we hem roepen, “haal me eruit, haal me eruit” “Ik ga de politie bellen, dat ga ik doen “schreeuwde mijn moeder naar beneden. “Lelijke kinderlokker!“ De omstanders, die bezig waren manieren te bedenken om de man uit het water te halen keken elkaar ontzet aan. Een man gooide een boei in het water en schreeuwde “Je houdt jezelf maar boven water, wij zorgen wel dat de politie je eruit haalt, ik ga een kinderlokker niet helpen, bekijk het maar. “ Het duurde wel een uur voordat de politie de man uit het water had gehaald en toen moesten we nog mee naar het bureau om proces verbaal op te maken.

“Daarom was ik dus te laat, juf, voor het voorbereiden van de open dag”